beter laat dan niet :)

Hallo allemaal,

Na enige radiostilte ben ik hier weer !
Hoe is het allemaal met jullie ? Ik heb erg zin om jullie allemaal weer te zien, hoewel het afscheid van Cristian hier zeker moeilijk zal zijn...

Maar eerst wat nieuws: uruguay was een fijne en interessante ervaring. Hoewel Francisco (64) en Graciela (60) mij niet kenden, werd ik uitgebreid ontvangen en vertroeteld en voelde ik me er erg thuis. Zij hebben eind jaren ´70, begin jaren ´80 in NL gewoond toen de militaire dictatuur in Uruguay woedde (ongeveer tegelijkertijd met die van Argentinië) en veel acties ondernomen om geld in te zamelen voor families van gevangen genomen communistiche militanten / vrienden.
Mijn eerste indruk van Montevideo was erg vreemd: het lijkt alsof de tijd hier stil is blijven staan in de jaren ´70. Veel gebouwen zijn ouderwets en grijzig en in het havengebied hangt een lege, winderige sfeer met winkeltjes uit de jaren ´50 en oudere coloniale huizen uit het begin van de vorige eeuw. Het land is merkbaar armer dan Argentinië, maar de huidige regering is veel aan het verbeteren qua sociale woningbouw, educatie en armoedebestrijding. De straten zijn wel een stuk groener dan in Buenos Aires, waar de bomen vooral in parken samengebracht zijn.
Francisco en Graciela wonen in het noordoosten van Montevideo, in een wijk richting platteland, naast de moeder van Graciela (97), haar flink oudere zus (75) en haar nicht en familie (rond de 40). Hun zoon heeft met zijn vriendin een pizzeria naast hun huis en werkt in de wijkcrèche die Francisco en Graciela samen met buurtbewoners opgezet hebben toen ze terugkwamen in de jaren ´80.

We hebben samen een groot deel van de hoofdstad en de kust bezocht, tot Punta del Este, een populaire badplaats in het oosten. En meerdere keren de fameuze ´massini´ geproefd, een beroemd Montevideaans gebakje met slagroom, bladerdeeg en een crème brûléedakje. In Montevideo is een interessant beeldenpark, maar helaas waren alle kunstwerken anoniem, omdat ze de bronzen naambordjes gestolen hadden in ruil voor pegels! Francisco en Graciela vertelden dat veel jongeren hier in het drugscircuit belanden (pasta base, een cocaïneafvalderivaat) en dat hun ouders de paar spullen die ze nog overhebben achter slot en grendel moeten bewaren, omdat hun kinderen in ruil voor drugs zelfs de bedden van hun ouders zouden verkopen! Sommige mensen wonen in kale huizen, omdat alle meubels verkocht zijn... Op de laatste dag hebben we een monument bezocht met namen van verdwenen partijgenoten van Francisco en Graciela wiens lichamen niet meer terug zijn gevonden na de dictatuur. Francisco is zelf ook 2 keer een paar weken vastgenomen en mishandeld door de militairen, waardoor ze besloten het land te ontvluchten. Heftig allemaal...

Terug in Buenos Aires werd ik hartelijk verwelkomd door Cristian en heb ik een paar milonga´s bezocht waar ik nog niet geweest was, zoals La Bruja (de heks), de Argentijnse wederhelft van de gelijknamige tangosalon in Amsterdam. Op tangogebied zijn er ook een aantal ontwikkelingen, want ik ben nu een lezingenreeks aan het volgen over de geschiedenis van de tango verteld door oude meesters: de zanger Alberto Podestá, componist Horacio Ferrer en een danspaar en bandoneonist (tm eind juli). Alberto is op zeer jonge leeftijd begonnen bij de grote orkesten uit de jaren ´40 van Caló en Di Sarli. Een paar weken geleden heb ik een optreden van hem gezien in la Viruta, want hij zingt nog steeds, op 86jarige leeftijd en hoopt nog een tijdje mee te kunnen. Ik ben van plan om deze laatste paar weken een fotoserie te maken van de oude-garde-zangers die nog over zijn (bar weinig) en ben maandag begonnen met Alberto Podestá, die heel sympathiek is. Voelt als een grote eer om met een oude maestro koffie te drinken en te kletsen. In de seminaria vertelt hij over zijn carrière, over het contact met andere grote muzikanten (zijn vrienden) en sappige anekdotes over hun persoonlijkheden. Geweldig om een ooggetuige te horen die alles meegemaakt heeft vanaf het begin en die als eerste zanger (toentertijd nieuwe) tango´s opgenomen heeft die nu nog veel gezongen en gedraaid worden in danssalons. En maandag na de fotosessie vroeg hij of ik mee wilde komen naar de tangoradio (2x4), omdat hij die dag voor de 500ste aflevering van het middagprogramma ´desde el alma´ uitgenodigd was (special over zijn carrière). Met een vriend van hem gingen we naar de studio en werden we verwelkomd met champagne en taartjes en ook op de radio aangekondigd, echt grappig. Als een groep oude vrienden waar ik in opgenomen werd. De radiospreker grapte over het feit dat Alberto sneller de trappen op liep omdat ik erbij was, dat hij anders klaagt over het feit dat de lift niet werkt :) en straks heb ik een gesprek met de organisator van een milonga uit de buurt, want waarschijnlijk gaan we op 1 mei een klein optreden doen daar !!! spannend !

Met Cristian gaat ook alles goed. We zijn laatst bij een goede vriendin van hem op bezoek geweest en morgen gaan we een paar dagen de stad uit met zijn dochtertje voor Pasen.

Hopelijk kan ik 1 dezer dagen een paar foto´s op internet zetten van uruguay.

heeeeeeeeeeeel veel liefs en tot snel,

eva montes