beginnende kou en eigen optreden

Lieve mensen,

Hierbij weer wat ruis uit het zuidelijk halfrond, waar de winter als een donderslag bij heldere hemel haar intrede deed afgelopen woensdag, toen de temperatuur van de ene op de andere dag 20 graden kelderde...

Soms heb ik de indruk dat ik niet veel heb meegemaakt sinds mijn vorige verslag, maar toch is er weer vanalles gebeurd. Net ná mijn vorige bericht traden we voor het eerst op met de leerlingen van de EPTB (Escuela Popular de Tango de la Boca), een groot succes, want hoewel het zangniveau binnen de groep nogal verschillend is, was duidelijk zichtbaar dat iedereen in een paar weken tijd een grote ontwikkeling had doorgemaakt en het publiek was erg enthousiast.
Daarna zijn we een paar keer met een kleiner groepje in een bar gaan zingen om te oefenen.

De laatste weken hebben Yolima en ik heel hard gewerkt aan de voorbereidingen van ons tangospektakel. Het is een race tegen de klok, want we hebben nog maar 2 maanden de tijd en missen nog een paar muzikanten en 1 danser om te kunnen beginnen met de repetities, maar het scenario is helemaal uitgewerkt en we hebben serieuze opties in het 'theater van de oude markt' in el Abasto, de wijk waar Carlos Gardel opgroeide. Nu maar hopen dat alle technische details en auteursrechten en het financiële plan goedgekeurd en uitgevoerd kunnen worden en dan komt het goed ! Het idee was min of meer spontaan ontstaan omdat Yolima (uit Colombia) naar Buenos Aires kwam om te dansen en ik (o.a.) om te zingen en we elkaar leerden kennen bij de theorielessen van de tangoacademie, waar we besloten om onze krachten te bundelen tot een presentatie, om te kunnen laten zien wat we in het laatste jaar geleerd hebben. Het verhaal gaat over Luz, een jonge vrouw die, in haar zoektocht naar de liefde, erachter komt dat ze eerst van zichzelf moet leren houden en we gebruiken instrumentale en gezongen tango's icm dans om het verhaal te vertellen. Het is voor ons beiden de eerste keer dat we zo'n serieus project aanpakken en soms valt het tegen hoeveel onverwachte dingen erbij komen kijken, het is veel werk en geregel, maar we zijn allebei erg gedreven en ervan overtuigd dat het ons gaat lukken :)

Daarnaast ben ik met Falun Dafa begonnen, een eeuwenoude praktijk die zelfheling, meditatie en zi qong combineert om je tot rust te brengen en je energiehuishouding weer in balans te brengen. In China wordt het verboden, omdat ze het beschouwen als een aanval op het communistisch regime en veel aanhangers zijn slachtoffer geworden van de illegale organenhandel, vastgezet in werkkampen of zelfs vermoord... Vroeger werd het van één meester op één leerling overgebracht, maar in 1992 maakte Li Hongzhi het openbaar en sindsdien is het hek van de dam en worden er over de hele wereld gratis lessen gegeven in Falun Dafa, zoals hier op zaterdag in het park van Rivadavia, mits het droog is. Wel fijn: één keer per week een paar uur rust ten midde van de chaos :) Ik merk dat het me goed doet... En er is een poes in het park die ons elke week op zit te wachten, omdat ze verslaafd is aan de meditatiemuziek en de woorden van de Chinese grootmeester. Ze gaat altijd midden op de berg tassen en jassen liggen en blijft vol concentratie luisteren tot het einde van de training !

Om aan de stad te ontsnappen zijn Cris en ik eind april een dag naar el Tigre geweest, de Tijger, een voorstad van Buenos Aires aan het water, een soort Venetië op het platteland waar veel mensen een vakantiehuisje hebben of sommigen vast wonen. Hier bevindt zich de delta van de Río de la Plata en ik heb begrepen dat de naam gebaseerd is op een wilde kat die ooit op een boomstam meegevoerd was door de rivier en hier voor een tijger werd aangezien. Het was nog lekker warm en zonnig en het rook heerlijk naar versgevallen herfstbladeren, terwijl er nog volop in groei was, sterker nog: het pad wat we volgden om de ronde van het eiland waar we waren te maken, was op sommige plekken nog maar amper te herkennen door overwoekerend struikgewas en modderpoelen. In één dag vergeet je helemaal het lawaai van de stad en banjer je door een soort jungle met muggen en reuzespinnen. We waren alleen de machete (junglehakmes) vergeten !

Samen met het dalen van de temperatuur (de huizen hier hebben geen centrale verwarming, dus we warmen bij met een straalkacheltje en dikke truien) begint ook het niveau van mijn spaargeld langzaam maar zeker te zakken... Toen ik overvallen was eind februari had ik als vervanging van mijn portemonnee een gerecyclede versie van tetrapack gemaakt, waar ik vaak complimenten over kreeg. Ik bedacht me dat ik ze misschien wel kon verkopen en heb twee zondagen op de markt van San Telmo gestaan met een klein kraampje. Ondertussen heb ik de productiekosten en een kleine winst verdiend, maar een echte vetpot is het niet en ik vind het niet de moeite om elke zondag in de kou te gaan staan, zeker omdat dit de enige vaste vrije dag van Cris is. Nu heb ik er een aantal meegegeven aan een kennis van de biologische markt die ze voor me gaat proberen te verkopen op een andere markt waar hij staat. Hoop dat daar iets uitkomt en ondertussen zoek ik verder naar een bijbaantje voor de laatste paar maanden, want sinds ik mijn dataresearchbaantje op heb gezegd, heb ik op geen enkele (open) sollicitatie een reactie gekregen en ik begin hem toch een beetje te knijpen. De inflatie is hier hoger dan de regering toe wil geven en zo kan de prijs van bijvoorbeeld een pak volkorenpasta tussen 2 winkels variëren van 11 tot 18 pesos ! De presidente heeft zogenaamd een aantal prijzen laten 'bevriezen', maar als de winkels zich hier aan houden, gaat hun zaak failliet, dus in de praktijk moeten zelfs de goedkoopste winkels hun prijzen ophogen om het hoofd boven water te houden. De beperkingen op het invoeren van buitenlandse artikelen en het bezitten van dollars helpen zeker niet mee en dat terwijl Cristina Kirchner zélf ervan beschuldigd wordt dat ze de laatste jaren enorme geldbedragen aan het witwassen is.

Maar zo zijn er wel meer dingen die verborgen gehouden worden, zoals het officiële dodenaantal na de overstromingen in april. In de media werd gesproken over 50 personen, maar er doen geruchten de rondte dat het er in werkelijkheid een stuk of 200 waren. De 150 'extra' doden waren alleen niet geregistreerd of dakloos, waardoor ze stilgezwegen worden. De geruchten komen van inwoners van de betrokken streken zelf, hoewel het moeilijk blijkt om na te gaan of de aantallen precies kloppen. Hoe dan ook lijkt er het een en ander achtergehouden te worden... daar kom je steeds meer achter als je hier langer bent en luistert naar de verhalen en commentaar van de mensen om je heen. Maar aan de andere kant zat de vroegere dictator Videla (die in de jaren '70 zo'n 30'000 'reactionaire' jongeren deed 'verdwijnen' (hij hield het zelf liever op 7000 à 8000 man), hun baby's anoniem bij militaire families plaatste en door oud-president Menem in 1990 vrijgesproken werd na een paar jaar huisarrest), dankzij de verbeterde justitie sinds een jaar of 2 eindelijk achter de tralies. Gisteren is hij overleden.

Een ander fenomeen uit de stad wat zich lijkt te vermenigvuldigen is de armoede op straat. Er schijnt nu al een 3e generatie daklozen te zijn of beter gezegd drie generaties mensen die nooit in een huis hebben gewoond en op straat geboren en gestorven zijn ! Meisjes die op straat leven worden hier ook wel erg jong zwanger: soms zie je er die eruit zien alsof ze amper 15 zijn met al één klein kind en een baby in hun armen ! En in de metro komt er een constante parade aan armen voorbij, variërend van de door 'mal de chagas' verminkte man (een infectieziekte die door een bepaald insect uit arme gebieden in het noorden verspreid wordt), die met één uitgebeend been om muntjes vraagt tot de smoezelige kinderen op blote voeten die in ruil voor kaartjes met heiligen of zielige teksten hopen wat geld op te kunnen halen tot de vele verkopers van balpennen, alfajores (karamelkoeken), kauwgum en andere kleine prullaria tot de blinde man met de accordeon die prachtig zingt en, gevolgd door zijn blinde vrouw, van wagon tot wagon tussen de menigte doorstrompelt. Als ik iets bij me heb, geef ik liever wat eten, want er wordt in die kringen zoveel drugs gebruikt dat ik daar liever niet aan bijdraag.

Ondanks deze duistere kanten van de Argentijnse samenleving heb ik nog niet zo veel heimwee naar NL gehad, behalve dat ik iedereen wel mis natuurlijk. Ik werd alleen op koning(inne)dag vervuld met een nationalistisch feestgevoel, maar dat bleek hier weinig gedeeld te worden. Ik had, omdat ik het door de NLse sociëteit georganiseerde oranjefeest te duur vond, omgerekend een euro of 40, een mail gestuurd om te vragen of ik in ruil voor een kaartje niet kon helpen achter de bar die avond, maar dat bleek een te Argentijnse gedachte te zijn, hahah... Ze schreven niet eens terug ! Ik haalde Cris over om eens te gaan kijken in de enige vaderlandse bar van Buenos Aires, toepasselijk Van Koning genaamd, maar dat liep uiteindelijk ook uit op een teleurstelling. De bar bevindt zich in Las Cañitas, een kakbuurt, en wordt gerund door Colombianen die niet bepaald in feeststemming waren. Na een pizza, muziek van André Hazes en Argentijns (!) bier (de kriek en andere lekkere Europese bieren waren niet meer op voorraad wegens te hoge importkosten !), hielden we het voor gezien. Er was één Nederlands meisje met vlaggen op haar wangen geschilderd en een feloranje vuilnismannenbroek, maar een echt feestgedruis bleef achterwege; iedereen (vooral Argentijnen die na hun werk een biertje kwamen drinken) bleef braaf aan zijn eigen tafeltje met zijn eigen gezelschap zitten praten. Ik was zo teleurgesteld dat ik ook de kroning niet wilde zien op uitzending gemist ! Meestal heb ik niet zoveel met 30 april, maar de afstand en de kroonwisseling maakten het toch aanlokkelijk... Hoop dat jullie het wel feestelijk hebben gevierd !?! Een bar die wel erg gezellig is, bevindt zich hier om de hoek, Untertürkheim, een Duits café. Hier kreeg een baby van vrienden van de eigenaar een bierdoopsel onder de tap en hebben we een leuk gesprek gehad met deze man, die hier geboren is, maar van Duitse ouders afstamt en elk jaar met een aantal goede klanten een bierexcursie naar Duitsland, Nederland en België maakt !

Vorig weekend hebben we Les Luthiers, Argentijnse cabaretiers, gezien in theater Rex. Erg tof ! Ze zijn alle 5 conservatoriummuzikanten, maar omdat ze de klassieke richting te serieus vonden, begonnen ze als studenten komische sketches uit te voeren op feestjes en dit groeide in de loop der jaren uit tot hele shows, vol grappen en zelfbedachte instrumenten. Ik vind vooral deze erg leuk: http://www.youtube.com/watch?v=ise2SWTenxc (vanaf min. 1:30), die ze op het einde deden. En Nidia, mijn tango-oma, vierde haar 81e verjaardag, een groots feest in een bar in Almagro, waar al haar zangvrienden een nummer voor haar zongen en waar we uiteindelijk tot half 7 's ochtends bleven jammen met de achtergebleven gitaristen, fantastisch !

Deze donderdagen van mei spelen Cucuza en Moscato, onze tangovrienden, in een belangrijke concertzaal in onze wijk. We gaan er elke keer heen, samen met Nidia, als een soort muziektherapie :). En bijzonder nieuws: op zondag 9 juni krijg ik mijn eerste eigen zangavond in el bar de Julio, met Juan Villarreal en Javier Gonzales op gitaar en met gasten die ik uit ga nodigen !!! Ben nu al zenuwachtig, maar ben er erg blij mee. Ik zal flink moeten trainen de komende weken. Jorge Fiorio, de zanger uit Posadas die we met Dini in het noorden hadden ontmoet, was hier van de week en waarschijnlijk rond die datum weer, dus dan komt hij als het even kan ook een nummer zingen !

Vorige week heb ik bij de douane in de haven een stempel gekocht (300 pesos) om 3 maanden langer in het land te kunnen blijven. Dit keer was dat goedkoper dan de oversteek per boot naar Colonia de Sacramento in Uruguay. Het enige nadeel is dat ik nu definitief het land uit moet op 8 augustus 2013, terwijl mijn vlucht pas op de 9e vertrekt. Hoop dat ik die ene dag extra met mijn beste glimlach uit kan wissen... anders moet ik weer datzelfde bedrag dokken, maar dan voor 24 uur, zou jammer zijn ;)

Rond de 27e gaan Cris en ik een weekje de stad uit, hopelijk met goed weer, want we willen proberen om te kamperen. Een mooie excursie naar een paar bijzondere plaatsen in de provincie Buenos Aires...

Maar daarover later meer... Tot dan veel liefs,

evelyne