terug van weggeweest

Hallo lieve allemaal,

Het is inderdaad even geleden (een maand om precies te zijn) dat ik jullie heb geschreven en er is veel gebeurd in de tussentijd. De dag na mijn vorige reisverslag is mijn lieve omaatje op nog net 90-jarige leeftijd overleden (gelukkig op vredige wijze) en ben ik een korte week in Nederland geweest om bij haar crematie te kunnen zijn. Ze leek onsterfelijk, maar haar energie was nu echt op. Een emotionele week vol herineringen aan haar aparte gevoel voor humor, gekke fratsen en zorgzame aanwezigheid. Tijdens haar uitvaart heb ik de tango 'naranjo en flor' gezongen en de volgende ochtend vroeg vloog ik alweer terug.
Het was fijn om terug te kunnen via de verzekering, maar ook erg surrealistisch, alsof ik even in een parallel universum was beland...

Terug in Buenos Aires heb ik verwoedde pogingen gedaan om vertaalwerk via internet te vinden, maar dat blijkt nogal lastig, omdat ik hier niet als zelfstandige ingeschreven sta. Vanaf begin november kan ik wel het baantje van Ingrid, de française, overnemen en ga ik 1x per week model staan voor een tekengroep in Palermo, het noorden van de stad. En ik wil graag privéles Frans geven, maar moet nog briefjes ophangen in de metro en op straat...

Omdat ik wat meer tijd en ruimte heb, heb ik besloten om me nog meer onder te dompelen in de tango en ga ik meerdere avonden per week naar lezingen en optredens, waardoor ik wat meer mensen leer kennen en mischien snel ook een keer kan zingen. Zo heb ik Patricia Barone (50, 'nieuwe garde'), Eliana Sosa (ca. 30, vind ik zelf één van de beste nieuwe zangeressen), Solar Martínez (ca. 35), La Valentina (30), Claudia Moreno (ca. 35), María Graña (een supergoede en bekroonde zangeres van 59), Inès Arce (85!) en Osvaldo Peredo (82) gehoord. Die laatste 2 zijn oude rakkers uit de minder bekende golf tangozangers, die nu op latere leeftijd weer meer bekendheid krijgen in het alternatieve circuit. Zo zong Inès jaren lang in de bar El Chino in Pompeya en Osvaldo in Lo de Roberto, een bar uit 1880 in Almagro, vrij dicht bij mijn huis. Ze hebben zich nooit voor groot publiek gepresenteerd, maar steeds voor de gasten van hun stamcafé. Mooi hoe integer en vol overgave ze zingen, met een kraak in hun stem die getuigt van veel levenservaring...

Daarnaast ben ik veel op pad geweest met Ingrid, Huub en met Cristian uiteraard. Met zijn dochtertje Catalina zijn we naar El Festival de la Flor geweest in Escobar, een km of 30 ten noordwesten van Buenos Aires. Een soort Floriade met orchideeën, bloemstukken, planteninstallaties, bonzaïs (ivm de Japanse commune in Escobar) en (heel toepasselijk !)vleesetende planten... Over vlees gesproken, er waren daar overal standjes met eten (snoep, koek en hele koeien aan het spit, in een soort hermetisch afgesloten rookhuisjes met schoorsteen), maar niets vegetarisch. Nadat we 3 hallen met snuisterijen, bloemen, planten en fonteinen hadden doorkruisd, kregen we toch honger en ontdekten we aan de andere kant van het terrein een plein met wel 30 kraaampjes met eten uit verschillende landen. Dus ook wel iets zonder vlees zou je denken... Niets was minder waar ! Behalve de 'belgische' frietkraam (noodoptie) was er enkel 'chipá', een soort gummi-achtige Boliviaanse broodjes van maïsmeel en kaas, maar verder was álles met vlees: empanadas met gehakt, vleesballetjes in tomatensaus, met kip gevulde pasta, steaksandwich, shoarmaflapjes, tortilla van de grill met spek, nachos met varkensvlees, een walhalla voor de carnivoor ! Uiteindelijk vond ik bij de hamburgergrill een paupere salade om mijn rubberbroodjes te vergezellen. Het is echt absurd, maar buiten de stad bestaan hier geen vegetariërs ;) Gelukkig kookt Cristian heel lekker ! En ik heb kerstomaat-, broccoli- en kruidenplantjes gekocht voor de minimoestuin die nu op het dakterras begint te groeien.

Cris heeft me ook meegenomen naar de prachtige, doch heftige documentaire 'Un tren a Pampa Blanca', over een groep vrijwilligers die met 3 medisch uitgeruste treinstellen naar de verste uithoeken van het land reizen, afhankelijk van lokomotieven die hen steeds een stuk verder meeslepen, tussen de goederenwagons, om de armste dorpen in Argentinië te voorzien van medicijnen en de broodnodige zorg. Als je ziet in welke rampzalige condities deze mensen leven, scheurt je hart in tweeën. Voor 13 peso (2,5 euro !) per dag werken ze minstens 8 uur in de tabakindustrie, waar de bladeren aan stangen geregen worden, gedroogd en gerookt. Veel gezinnen hebben 4 of 5 kinderen, de helft van de 4000 inwoners is minderjarig. De regering zou er goed aan doen om deze beelden eens in zich op te nemen, want wat buiten de hoofdstad gebeurt is vaak niet zo belangrijk...

Zondag heb ik afgesproken met Gabriel Soria, die met Horacio Ferrer (die veel teksten voor Astor Piazzola heeft geschreven, je weet wel, die van Adiós Nonino, van de trouwerij van Willem-Alexander en Máxima) de tangoacademie van Buenos Aires heeft opgezet, waar ik op dinsdag lessen volg over de muzikale fundamenten van de tango. Hij is heel enthousiast over mijn idee om oude tangozangers uit de gouden tijd (jaren '30 - '40) te fotograferen en wil graag een artikel schrijven wat het begeleidt en misschien komt er zelfs een expositie in de academie zelf ! Maar we gaan om te beginnen afspreken met Juan Carlos Godoy, 90 jaar schoon aan de haak, die laatst een nieuwe CD heeft uitgebracht. Ik was vorig jaar al begonnen met foto's van Alberto Podestá, waar ik bevriend mee ben geraakt, maar de andere zangers kon ik toen niet meer vastleggen, omdat ik al terug moest. Nu ga ik het grondiger aanpakken en ik hoop heel erg dat ik Nelly Omar ook mag ontmoeten, die laatst 101 is geworden en Carlos Gardel, de grote tangoheld en eerste tangozánger, nog persoonlijk heeft gekend ! Wat een eer zou dat zijn...

Vanaf zaterdag gaan Cristian en ik een ruime week naar Puerto Madryn, een stadje aan de kust bij Península Valdés, een vogelreservaat op 1450 km ten zuiden van Buenos Aires. Daar zijn zeeleeuwen, zeehonden, pinguïns en ... walvissen !!! Volgend jaar was ik hier net buiten het walvissenseizoen, maar nu zijn ze als het goed is goed te zien op deze plek ! Ik ben zeer benieuwd !

Tot snel en liefs,
evelyne