nieuws uit Caballito

Lieve vrienden,

3 weken en veel ervaringen rijker stuur ik jullie weer wat nieuws.

Hoewel ik dacht dat ik al gewend was aan de stad, leek de jetlag pas na 3 weken voor de dag te komen: elke nacht wilde dromen over Nederland en vrienden en familie, onrust over het feit dat ik nog geen werk heb gevonden en dat alles hier trager gaat dan ik zou willen (jaja, ik ben ongeduldig, ik geef het toe !), hoofdpijn door de uitlaatgassen, overprikkeldheid door alle indrukken en mogelijkheden en het gevoel niet te kunnen kiezen of dingen te ondernemen zonder duidelijk resultaat.
Daarnaast zijn we in Caballito omringt door privéziekenhuizen, waardoor we om de haverklap sirenes horen, maar dat went wel na een paar weken... Haha, het leven van een dolende tangozangeres gaat niet altijd over rozen :)

Maar ik probeer dit ook los te laten en vooral te genieten van de culturele rijkdom en interessante plekken die de stad te bieden heeft. Zo ben ik met Cristian op koelkastenjacht gegaan (overigens zonder resultaat) in Pompeya, een ruige wijk aan de rafelranden van de stad, waar de vrouwen in (te) strakke, fluoriserende leggings rondlopen en de mannen naar cumbia en gangsterrap luisteren en illegale handel drijven op straat van DVDs tot namaakmerkkleding tot stekkerdozen. Daar is de Puente Alsina, een metalen brug met een koloniale façade, die niets dan vergane glorie toont, een stille getuige van betere tijden. Onder de brug, die niet erg betrouwbaar aanvoelt met zijn losse metaalplaten, bevind zich nu een krottenwijk met een keurige strook gazon, als gebaar van vernieuwing en stedenbouwkundige verbetering vanuit de stadsregering...

Op tangogebied heb ik een aantal nieuwe zangers gezien in El Faro, Villa Pueyrredón, noordwest Buenos Aires, een wijkbar met dito bezoekers, middelbare dametjes, opgedirkt in hun mooiste bloemetjesjurken en opgestoken haar en mannen met karakteristieke koppen. Daar zong Cucuza Castiello met gitarist Moscato Luna en een week later El Chino Laborde (bijnaam 'de Chinees', omdat hij smalle ogen heeft) met Dipi Kvitko. Persoonlijk vind ik El Chino een veel betere zanger, maar het mooie is dat beiden de tango weer terug willen brengen naar de wijk, waar hij thuis hoort, zodat hij weer voor iedereen toegankelijk is, zoals vroeger. Na het optreden van Cucuza zijn we nog bij de afterparty gebleven, tot 5 uur, waar de gitaar van Moscato rondging van hand tot hand en bijna alle 25-30 aanwezigen ontpopten tot tangozangers (waarvan de meesten professioneel werkzaam, bleek later). Ook ik had zin om iets uit te proberen en zong 'Paisaje', wat goed ontvangen werd :)
En verder ben ik begonnen met een lessenreeks over de muzikale fundamenten van de tangomuziek voor zangers en dansers, in de academia de tango in het centrum, waarbij we naar verschillende muziekstukken luisteren en leren hoe ze opgebouwd zijn, met welke instrumenten, in welk ritme, etc, etc. Hier kwam ik Ingrid tegen, een française die, net als ik vorig jaar, hier is om tangozangles te nemen en verder te groeien. We zijn samen naar verschillende milonga's gegaan en vanavond gaan we weer naar Cucuza en Luna luisteren met een gastoptreden van Godoy, de 90-jarige maestro die ik pas geleden had gezien, in la milonga del Morán, een danssalon in een oude zaalvoetbalzaal met geschilderde reclames uit de jaren '50 op de muur, gekleurde vaantjes tegen een blauwgrijze wand en vitrinekasten vol voetbalbekers. Een sfeervolle plek.

Cris heeft me ook meegenomen naar Hurlingham, een plaatsje net buiten Buenos Aires waar hij 2 jaar gewoond heeft en een vriend van hem woont, Gabriel Sanchez, fileteador (schilderstijl die gerelateerd is aan de tango, door folkloristische invloeden en krullerige letters). Buiten de stad is het meteen anders, nog rauwer, met om de dorpsplein rondracende brommergastjes, maar veel rustiger. Je hoort enkel het geblaf van straathonden en de lucht riekt beter, lichter. Schijn bedriegt, want Gabriel vertelt ons dat de rivier op 8 blokken van zijn huis tot 1 van de 10 meest vervuilde ter wereld behoort !!! De autobandenindustrie heeft hier geen windeieren gelegd en tevens al zijn zooi in de omringende wateren gedumpt... schrijnend maar waar...maar daar tegenover staat een groene golf, die langzaam maar zeker richting Buenos Aires lijkt te stromen. Gescheiden huisvuil, 'ecoladrillos' (ecobakstenen van petflessen gevuld met plastic zakken), recycling; Gabriel zou graag een cultureel centrum willen bouwen van ecobakstenen en de jongeren uit de buurt van de straat willen houden door schilder- en muzieklessen te geven.

En afgelopen maandag ben ik naar een 'zangles' geweest met Ingrid en Nikki, in een schoolgebouw wat 's avonds wordt gebruikt voor de opleiding van de 'tangouniversiteit'. Een interessante ervaring. Hoewel een paar stemmen ons blij verrassten, bleek het gros van de aanwezigen niet echt op stem en vrij bejaard van aard te zijn... het was meer een voorzinggroepje met begeleiding op gitaar. Niet echt voor herhaling vatbaar. Ik denk dat ik mijn oude zangtechniekdocente maar weer eens ga bellen en een paar losse lessen bij verschillende zangers ga nemen.

Hoe is het klimaat in Nederland ? Nazomers en politiek gunstig ? Ben benieuwd hoe de regering er uit gaat komen te zien...

Tot het volgende nieuws.
Liefs,

evelyne

P.S.: zie foto's bij dit en het vorige bericht...